Živorad Nastasijević

Živorad Nastasijević bio je jedan od istaknutih srpskih slikara u periodu između dva svetska rata. Bio je član nekolicine umetničkih udruženja, a 1927. bio je jedan od inicijatora i pokretača grupe Zograf. Zalagao se za formiranje nacionalnog stila u umetnosti koji bi bio zasnovan na obnovi srednjevekovnog nasleđa. U prvom periodu svog stvaralaštva slikao je predele i mitološke predstave, a kasnije je izveo nekoliko značajnih ikonostasa i bavio se fresko slikarstvom.

Završio je Umetničko-zanatsku školu u Beogradu 1911. Studije nastavlja u Minhenu 1913-14. Učestvuje prvo kao borac u Prvom svetskom ratu do 1917., a potom kao ratni slikar Vrhovne komande. 1920-1922. boravio je u Parizu i radio u akademiji Grande Chaumiere kod profesora Kastalučija.

1920-21. bio je član Lade.

1923. Član Grupe šestorice: Bijelić, Dobrović, Kršinić, Nastasijević, Rosandić, Stojanović.

1924. član Grupe četvorice. Dobrović, Bijelić, Miličić, Nastasijević.

1927. jedan od osnivača grupe Zograf.

Od 1936. ponovo član Lade, u čijim redovima ostaje do smrti.

U toku školovanja izlagao na izložbama Umetničko-zanatske škole. Po završenim studijama prvi put izlagao 1912. na Četvrtoj jugoslovenskoj izložbi.

Na početku umetničkog formiranja bio je u krugu slikara okupljenih oko Koste Miličevića, te se u tom delu njegovog opusa primećuje uticaj impresionizma. Nakon odlaska u Pariz, gde se upoznao sa muzejskom umetnošću i delima starih majstora, on se okreće slikanju praznih, napuštenih beogradskih predela koji po atmosferi liče na magijski realizam, kao i mitološkim motivima.

Godine 1927. zajedno sa Vasom Pomorišcem bio je inicijator i pokretač umetničke grupe Zograf, koja je trebalo da predstavlja neku vrstu opozicije progresivnoj i modernistički orijentisanoj grupi Oblik. Umetnici koji su bili članovi Zografa zalagali su se za afirmaciju srednjevekovne umetnosti i izgrađivanje nacionalnog stila na temelju srednjevekovnog nasleđa.

Živorad Nastasijević bavio se, između ostalog, i fresko slikarstvom i ikonopisom. Izveo je freske u zgradi Umetničkog paviljona u Beogradu (koje su uništene za vreme Drugog svetskog rata), ikonostas crkve Bogorodičnog pokrova u Beogradu, freske u sali zgrade Narodne banke u Skoplju, freske u odborničkoj sali Beogradske opštine, freske u Uspenskoj crkvi u Pančevu, freske u crkvi Kosturnice u Krupnju, freske u nekoliko porodičnih kapela na Novom groblju u Beogradu.

Umro je u Beogradu 1966. godine.