Počinje od rane mladosti sa slikarstvom, gde izlaže na mnogobrojnim kolektivnim
izložbama u svom gradu.
U kasnijem periodu upoznaje značajne slikare koji če mu odrediti pravce slikanja
u daljem životu.
Najznačajnije prijateljstvo sa Milanom Andrićem koji če mu u toku školovanja na Akademiji primenjenih umetnosti
u Beogradu,biti profesor i otvoriti put znanja i veštine rada starih slikarskih majstora, njihovih stilova kao i načini
rada,kojih su ga doveli do samog savršenstva.
Največi uticaj na Bunčića ostavio je slikar Michelangelo Merisi – caravaggio,kao jedini verski realista koji je u
njegovim delima prikazao svest o bedi,nepravdi i jadu u svetu,a to podrazumeva,prezir prema ljudskim
ustanovama i njihovoj moči.
Njegove slike možda izgledaju kao da pripadaju onom svetu,ali to nije tačno.
One neguju veru transcendentalnu moč skrušenosti,pomirenosti sa sudbinom i verom.
One govore posresvom vidljivog, ali govore o nevidljivom. One su usredsredjene na čovekovo telo,ali u njihovom središtu su, njegov
duh i njegova duša.
Bunčić počinje da kopira Karavadja u orginalnim dimenzijama kao i u detaljima.Odlazi 1974 god.
U Švajcarsku gde već sa njegovim znanjm i umetnošču i izradi kopija, po preporuci njegovog profesora radi kopije Renoara,
Chagalla,Goya,Vermer,Turner,Velazquez,Raffaelo,Lukas Craxich it Vechio i Caravaggio, za njihove nacionalne
muzeje, galeriste, kolekcionare i antikvarnice.
Godine 1985.god. Vrača se u Jugoslaviju gde,več sa bogatim slikarskim iskustvom počinje da radi svoja dela
Pod uticaje Miliča od Mačve, Ibrahima Ljubojeviča ,Milana Jakića, otkriva svoj stil rada u kome dominira
realistički nadrealizam. Stil rada – mešavina bogatog iskustva.
Trenutno živi i radi u Novom Beogradu na Bežanijskoj Kosi u svom ateljeu, gde je ujedno i škola za mlade
talentovane slikare koji žele da kopiraju stara umetnička dela i rade restauraciju i konzervaciju starih
umetničkih dela.
