Branko Stanković

Stanković Branko Lale je rođen 10. februara 1915. godine u selu Bresnica kod Čačka. Detinjstvo i mladost je proveo u Šapcu, u kojem je završio osnovnu školu i gimnaziju. Slikarstvo i likovnu pedagogiju završio je u Umetničkoj školi u Beogradu, a nastavnici su mu bili Beta Vukanović, Ljuba Ivanović i Dragi Stojanović. Usavršavao se, zatim, na akademskom tečaju kod Ivana Radovića i Nikole Beševića, a vajarstvo je izučavao kod Simeona Roksandića.

Bio je profesor likovnih umetnosti u Požarevcu, Knjaževcu i Beogradu. Učestvovao je na više grupnih izložbi u svim većim gradovima Jugoslavije, a priredio je i više od 30 samostalnih izložbi.
Radio je neko vreme kao profesor, a potom kao sekretar ULUS-a na afirmaciji moderne umetnosti u Jugoslaviji. Izlagao je na mnogim kolektivnim izložbama u gotovo svim značajnim centrima u zemlji i svetu. Dobitnik je nagrade ULUS-a i Plakete Skupštine grada Beograda. 1969. godine Kladovu je poklonio 65 slika, a 1970. godine je Šapcu zaveštao legat od 77 slika.

Glavni motivi njegovog slikarstva su enterijeri a ređe portreti. Poznate su i njegove slike na kojima su prikazani pejzaži primorskih gradova Evrope i Amerike kao i ciklus slika na kojima je prikazana izgradnja hidrocentrale Đerdap. Na njegovim slikama primetan je postimpresionistički uticaj sa naglaskom na koloritu. Slikarstvo kod Branka Stankovića učio je i književnik Momo Kapor
Stranković Branko Lale je umro u Beogradu 24. avgusta 1989. godine.