Provodeći život u izolaciji na selu spoznaje lepotu ikonostasa prateći baku u crkvu.
Gledajući ih, imao je utisak da u njima vidi svu lepotu sveta, tu lepotu, krišom je posmatrao satima kroz kjučaonicu seoske crkve dok su se njegovi vršnjaci igrali u porti crkve.
Odrastavši, obilazio je na školskim ekskurzijama muzeje u Beogradu i razgledao dela savremenih umetnika ali su ga emotivno vezivala dela umetnika XIX veka među kojima pre svih dela Uroša Predića, Paje Jovanovića K.Danila,Katarine Ivanović i drugih.
Pod snažnim utiskom navedenih dela odlučio je da postane slikar.
Upisuje akademiju ali ne uspeva da dođe do novih spoznaja lepe, za razliku od savremene umetnosti.
1971.godine upoznaje Veru Ristić, Dr istorije umetnosti za koju kaže da je bila prava enciklopedija slikarstva, od koje otkriva tajnu sive boje koja začinjena bojama omogućuju slikanje inkarnata (boju ljudske kože).
Stil mu se kreće u rasponu od hiper do klasičnog realizma a najčešče slika uljem na platnu.