Prva teoretska iskustva stiče u hodajućoj školi magistra vajarstva Vuka Bojovića.
Kasnije uči kod Dragana Maleševića Tapija, a istovremeno obilazi i ateljee drugih savremenih realnih slikara.
Često putuje u inostranstvo, gde obilazi velike svetske galerije i muzeje.
Po sopstvenom kazivanju najveća praktična znanja stiče kopirajući dela starih majstora.
Ugleda se na najistaknutije predstavnike baroka, visoke renesanse i realizma u ruskom slikarstvu 19. veka.
Za najveće uzore smatra španskog umetnika Dijega Velaskeza i ruskog slikara Ilju Rjepina.
Rukovodeći se Leonardovom maksimom „slab je onaj umetnik koji se bavi samo jednom temom“, Labus se podjednako uspešno ogleda u svim tematskim likovnim celinama.
Spektar interesovanja mu je vrlo širok, pa se predano bavi kako portretima i mrtvim prirodama, tako i pejzažima i istorijsko – mitološkim kompozicijama.
U svojim delima posebnu pažnju posvećuje istraživanju nacionalnih vrednosti, želeći da na taj način dospe do internacionalnog i opšteljudskog.
Do sada je samostalno izlagao u Beogradu, Novom Sadu, Apatinu, Zlatiboru i drugim gradovima Srbije, a kolektivno je nastupao u Čikagu, Vašingtonu, Njujorku, La Hoji i Karmelu.
Povremeno učestvuje u radu domaćih i međunarodnih likovnih kolonija, a dela mu se nalaze u mnogim privatnim kolekcijama širom zemlje i sveta.