Ljubica Cuca Sokić

Ljubica Cuca Sokić rođena je 09. decembra 1914. godine u Bitolju. . Slikanju su je učili profesori Beta Vukanović, Ljuba Ivanović i Ivan Radović. Ljubica Sokić je radila i izlagala u Parizu u godinama od 1936. do 1939. Po povratku iz Pariza, prvi put je samostalno izlagala svoje radove 1939. u beogradskom paviljonu Cvijeta Zuzorić. Po povratku iz Pariza, prvi put samostalno izlaže svoje radove u Beogradu  1939. godine. Bila je jedan od osnivača grupe Desetorica 1940. godine. U periodu između 1948. i 1972. godine radila je kao redovan profesor na Akademiji likovnih umetosti u Beogradu.

Za dopisnog člana SANU izabrana je 1968, a za redovnog 1978. godine. Bila je jedan od tvoraca Kuće legata, a ovoj ustanovi i gradu Beogradu ostavila je svoj legat koji se sastoji od 27 reprezentativnih dela nastalih između 1965. i 1985. godine. Izlagala je na mnogobrojnim samostalnim i grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobila je veliki broj nagrada, među kojima su: Nagrada za slikarstvo na prvom Oktobarskom salonu 1960. godine, Zlatna paleta ULUS-a 1962. godine, Sedmojulska nagrada 1972. godine, Oktobarska nagrada grada Beograda 1978. godine, Vukova nagrada 1993. godine, nagrađena je Politikinom nagradom iz Fonda Vladislav Ribnikar za retrospektivnu izložbu u Galeriji SANU 1996. godine.

Njeno slikarstvo se opisuje kao intimističko. U početku je slikala mrtve prirode, pejzaže, figure i portrete. Kasnije je težila ka uprošćavanju formi, geometrizaciji i umerenoj apstrakciji. Preminula je 8. januara 2009. u Beogradu i sahranjena 13. januara na Novom groblju u Beogradu.